Weekend London September 2017

7, 8 en 9  September 2017

Onze eerste vliegreis. Een weekend naar London.
Op weg naar Schiphol en zo verder naar London. Spannend en leuk samen. 

Het vliegen was vooral grappig.
Tegen de tijd dat we boven het wolkendek zaten waren begonnen we ook alweer met de reis naar beneden.

Het weer in London was top. Wat een mooie stad en wat was er veel te zien.
We zijn in 3 dagen de stad door gestruind. We sliepen in het Ibis hotel in Greenwich. 
Met undergroud, metro, bus en overground zijn we bij mooie plekjes geweest.

Mooi om dat samen te doen. In gebrekkig Engels en Google Maps hebben we London veroverd. Leuk!

—————————————

https://berend-marleen.reislogger.nl/video/zondag-10-september-2017.47276

London Eye is een reuzenrad in Londen, Engeland. Het rad is 135 meter hoog, heeft een diameter van 120 meter, weegt 1.700 ton en heeft 32 gesloten capsules.
London Eye werd gebouwd in 1998 en was bij de opening het grootste reuzenrad ter wereld. 

Big Ben is de bijnaam van de grote klok die in de klokkentoren van het Palace of Westminster in Londen hangt.
De Big Ben is zowel luidklok als slagklok. De klok is een van de zwaarste ter wereld.
Rondom de klok staat het opschrift This bell was cast by George Mears of Whitechapel for the clock of the Houses of Parliament under the direction of Edmund Becket Den­ison QC
in the 21st year of the reign of Queen Victoria in the year of our Lord MDCCCLVIII.
Vaak worden ook het uurwerk en zelfs de hele toren Big Ben genoemd.

Big Ben is genoemd naar de politicus Benjamin Hall (1802-1867) die aanzet gaf tot de bouw van de toren en vanwege zijn rijzige gestalte Big Ben werd genoemd.
De grote klok werd geïnstalleerd in 1858. Op 31 mei 1859 begon het uurwerk te tikken. De slagklokken klonken voor het eerst op 11 juli 1859. 
Big Ben zelf slaat alleen de volle uren. De kwartieren worden aangegeven (verwittigd) door een voorslag van vier kleinere klokken die eromheen hangen.
Zowel de toren als de melodie van de klokken (Westminsterslag) hebben wereldwijde bekendheid verworven. 

Aanvulling 13 november 2022

Duizend onderdelen

De restauratie van de Elizabeth Tower, zoals Big Ben officieel heet, kostte bijna 80 miljoen pond (ongeveer 92 miljoen euro) en had al eerder klaar moeten zijn. Door de coronapandemie werden de werkzaamheden maandenlang opgeschort. De opknapbeurt kost ook bijna drie keer zo veel dan oorspronkelijk begroot. Het was hard nodig dat de klus werd uitgevoerd: meer dan duizend onderdelen zijn minutieus gereinigd. Niet alleen het uurwerk was roestig geworden, het dak lekte en ook de muren van de toren moesten worden gerenoveerd. Daarnaast is er in het gebouw een lift geïnstalleerd en zijn er achter de wijzerplaat led-lampen aangebracht.

--------------‐--------------------------

London Bridge is een van de bekendste bruggen over de Theems in Londen.
Die bekendheid komt voort uit het feit dat het de oudste rivierovergang in de stad is en dat hij voorkomt in een bekend Engels kinderliedje, London bridge is falling down.
De brug wordt weleens verward met de Tower Bridge. De huidige London Bridge is echter een modernere brug uit 1973. 

Geschiedenis
De eerste brug op deze plek, tussen de huidige wijken City of London en Southwark, stamt uit de tijd van de Romeinen.
Rond het jaar 50 bouwden zij een houten brug over de rivier. Na het vertrek van de Romeinen raakte de brug in verval,
maar herstelwerkzaamheden of de bouw van een nieuwe brug voorkwam het verdwijnen ervan. 
In 1014 werd de brug in brand gestoken door koning Ethelred II in een poging de Deense koning Sven Vorkbaard de voet dwars te zetten.
Mogelijk verwijst het genoemde kinderlied naar deze gebeurtenis. 

De herbouwde brug was geen lang leven beschoren: hij raakte in 1091 zwaar beschadigd tijdens een storm en in 1136 woedde er een hevige brand.
In 1176 werd begonnen met de bouw van een stenen brug die in 1209 werd voltooid. De bouw kostte 150 arbeiders het leven.
Om de brug te kunnen bekostigen werden er huizen en winkels op gebouwd, sommige met verdiepingen tot wel zeven hoog.
De brug raakte hierdoor overvol. Aan de zuidzijde was een toegangspoort en een ophaalbrug.
De 19 bogen waaruit hij was opgebouwd belemmerden de scheepvaart en de pijlers zorgden voor gevaarlijke stromingen. 

Midden op de brug, tussen de winkels en huizen, werd een kapel gebouwd door een Nederlandse bouwmeester.
Het bijzondere hieraan was dat er voor de bouw van het kleine houten kapelletje geen enkel stukje metaal was gebruikt.
De onderdelen werden vanuit Nederland verscheept in stukken, en op de brug met houten pluggen in elkaar gezet.
De bouwmeester van de brug werd na zijn dood in deze kapel begraven. 

London Bridge
Gespietste hoofden op London Bridge
Aan het begin van de veertiende eeuw ontstond de gewoonte om de hoofden van terechtgestelde verraders op staken tentoon te stellen op de brug.
Deze 'traditie' bleef lang in stand. Beroemde hoofden behoorden toe aan onder andere Sir Thomas More en Thomas Cromwell.
Vermoedelijk was het hoofd van William Wallace een van de eerste. Koning Karel II maakte in 1660 een eind aan deze praktijk. 

Doordat de brug zo vol was gebouwd (en daardoor ook te zwaar werd) konden ongelukken niet uitblijven.
Op 10 juli 1212 brak er brand uit op de zuidoever van de Theems, dicht bij de brug.
Duizenden mensen vluchtten over de brug naar de noordzijde of waren op weg om te helpen blussen en dus op weg naar de zuidzijde,
toen de vlammen oversloegen naar de noordoever van de Theems. Ruim 3000 mensen kwamen om toen ze vast kwamen te zitten op de brug, die inclusief bebouwing afbrandde.
Ter vergelijking, in de hele stad Londen woonden toentertijd 40.000 tot 50.000 mensen.
Bij deze brand brandde de houten kapel ook af. De overblijfselen van de bouwmeester van de brug werden teruggevonden, maar deze werden in het water gegooid.
Een brand in 1633 verwoestte de helft van de brug.
Uiteindelijk besloot men rond 1760 de huizen te verwijderen en ten behoeve van de scheepvaart de middelste twee bogen samen te voegen tot een geheel. 

Aan het eind van de 18e eeuw werd vastgesteld dat de ruim 600 jaar oude brug niet langer voldeed en ontstonden plannen voor een nieuwe.
Deze kwam ten slotte tot stand in de jaren 1824-1831. Deze brug werd 30 meter ten westen van de oude brug gebouwd, waarna de oude brug werd afgebroken.
De nieuwe en sierlijke brug, ontworpen door John Rennie, telde vijf bogen.
Om het hoofd te bieden aan de groeiende verkeersstroom en verstopping van de binnenstad te voorkomen werd hij in de jaren 1902-1904 verbreed.
De fundering was hiertegen echter niet bestand, bovendien ontdekte men dat de brug langzaam aan het verzakken was. 

De brug van Rennie werd in 1968 verkocht aan de rijke Amerikaanse ondernemer Robert P. McCulloch voor een bedrag van 2.460.000 dollar (wat overeenkwam met £1.000.000).
Het gerucht ging dat McCulloch dacht dat hij de Tower Bridge had gekocht, maar dat verhaal is beslist niet waar. 

De brug werd in stukken vervoerd naar Amerika, waar hij weer in elkaar werd gezet in Lake Havasu City in Arizona. Daar werd hij opengesteld in oktober 1971.
Hoewel velen McCulloch voor gek verklaarden, werd de brug in Amerika een toeristisch succes.
De opbrengst van de verkoop werd gebruikt voor de financiering van de huidige brug, die gebouwd werd tussen 1967 en 1972.
Het is een sobere constructie, bestaande uit drie betonnen overspanningen. De brug is op zijn taak berekend, maar spreekt minder tot de verbeelding dan zijn voorgangers.